Thuiskomdag

Vandaag is het dan zover. We moeten naar huis. Uiteraard waren we rond 6 al weer wakker, maar bleven nog even liggen. We hadden afgesproken pas "laat" te gaan ontbijten, daar het een lange dag zou worden. Echter hield mijn maag het niet langer vol, dus togen we om half 9 naar het restaurant. Flink vol gepropt met nog een maal alle lekkernijen, gingen we de koffers inpakken. We hadden online een 2de ruimbagage geboekt, omdat we het risico van overgewicht ( van de bagage wel te verstaan) niet wilden nemen. We hebben wel het eea achter gelaten. Mijn sproeiers (tegen oververhitting) hadden de vakantie niet overleefd, en Wilco zijn mooie sandalen (unieke exemplaren met verfspetters van de verbouwing),

Nog eventjes op het balkon genoten van de animatie.

Om 11 uur moesten we echt uitchecken. Keycard en handdoekenpasjes ingeleverd, en dan wachten tot de bus komt (planning 12 uur). Zelfs nu liep de bediening heen en weer met koffie, choco en andere drankjes.

Uiteindeleijk werden we om 12,20 uur opgehaald, en reden we door de enorme vieze kattenbak richting Hurghada. Na een 3 kwartier in de bus met slecht werkende airco, en maar 2 veiligheidscontroles verder (vorig jaar waren dit er 5 met volop bewapening) waren we op het vliegveld. Gelukkig enigszins voorbereid op de veiligheid, waren de veters al los, geen riemen om gedaan en tassen overzichtelijk gepakt. Na de eerste controle werden we beiden apart genomen. Wilco werd (hoe kan het ook anders) verschillende malen helemaal doorgelicht.

Uiteindelijk koffers ingeleverd en dan een veilige wc opzoeken voor een plasje.

Dan is het een wachten, wachten en nog eens wachten. Om de eerste honger te stillen een paar snickers gaan halen. 12 euro please! WTF?

Iets verder terug op het vliegveld, vroegen ze tenminste redelijke prijzen.

Het vliegtuig stond ongeveer 20 meter van de deur vandaan, maar toch werden we per bus vervoerd. In het vliegtuig, was het weer wachten op een paar laatkomers. Deze bleken problemen gehad te hebben met hun bagage. Iets te zwaar dus 200 euro bijbetalen (wat was ik blij met onze omboeking).

In het vliegtuig broodje kroket gegeten, want een vlucht van 5 uur zonder eten, redden we niet. Zalig.

Eenmaal op Schiplhol was het weer wachten. De koffers die we zo goed gemarkeerd hadden met lintjes en stickers waren weer onherkenbaar (zucht).

Op door de customs. Eerste halte Starbucks.

Na een week oploswater te hebben gedronken, nu tijd voor echte koffie. HALLELUJA!!!!

Wilco zijn gezondheidsklachten verdwenen als sneeuw voor de zon (toch onttrekkingsverschijnselen?).

Volgende halte BK. Ff 2 whoppers weggewerkt. Dat smaakte.

Volgende halte P3.

F...., Hier is het koud!!!! Een verschil van 30 graden hier en daar.

Auto gehaald en natuurlijk krabben.

We waren snel thuis. En dan.... Eigen bedje. Wat ligt dat lekker.

In de ochtend weer echte koffie. Een douche met harde straal en uiteraard Robinson terug gekeken. Wasje 1 draait al weer, Sam zit aan zijn huiswerk (dat aansporen heb ik niet gemist), Anne-Lotte heeft ons vannacht nog welkom geheten, Isabelle zit de volgende vakantie al te plannen en Elize is aan het werk (dus die hebben we nog niet gezien).

Straks de wekelijkse boodschappen weer doen, volgende wasjes weg werken en morgen weer aan de arbeid.

Een ding is zeker. Stella di Mare heeft ons verwend, in de watten gelegd, gepamperd en wat nog meer, maar thuiskomen is iets grandioos.

Volgend jaar weer ????

Winddag

Vandaag stond in het teken van wind. Niet de wind die je krijgt van mexicaans eten, maar diegene waardoor je gezandstraald wordt. Op weg naar het ontbijt is het al fris. Het temperatuurbord bij het strand laat al zien dat het een stuk koeler is vandaag. Maar liefst 23 graden. De plaatselijke bevolking loopt met truien aan.

Als rashollanders laten we ons niet kennen, en gaan gewoon naar het strand. Iets dichter tegen het windscherm aan, voelen we de zon toch flink steken. Het verschil is wel dat niemand zich in zee of het zwembad waagt. Er staan flinke koppen in de branding. Het strand is dan ook dun bevolkt.

Dat neemt niet weg dat Sayed gewoon zijn werk blijft doen, en de koffie en warme choco al snel voor ons klaar staan.

Bij het restaurant kunnen we voor de lunch kiezen tussen een fishburger of een hotdog. Van beide 1 dus maar.

Hierna wederom naar het strand. Wilco trekt zich al snel terug voor een siesta. Met een wat rommelende maag gaat hij alvast retour. Ik volg een stuk later.

Onder het genot van de ondergaande zon weet ik nog een aantal hoofdstukken weg te krijgen en geniet ik op ons balkon.

Het diner is orientaals.Zelfs Wilco durft iets "vreemds" te proberen.

Het lokale optreden van buikdanseressen redden we niet meer. Met een zeer gevulde maag, strijken we neer bij "Star trek".

Het wordt onze laatste nacht, en we zijn toe aan echte koffie, en ons eigen waterbed. We zullen omstreeks het middaguur opgehaald gaan worden, dus geen ochtendzonnetje met dito koffie van Sayed meer. Het wordt uitgebreid ontbijten, koffers pakken en wachten op de bus.

Verbranddag

Gisteravond lagen we er voor ons doen laat in. Hilarisch hoe een karaoke soms kan verlopen. Hoe later de avond, hoe meer de kandidaten onder invloed waren. En uiteraard had dit effect op de zangkunsten. Toegegeven, sommige kandidaten waren ook weer beter dan de professionele zanger van de avond er voor. De dansavond was gelikt, maar na 2 dansacts hadden we het wel gezien.

Vanochtend dus ook later aan het ontbijt. We zochten hierna de schaduw op, omdat door ons verbrandde velletje de zon geen gezonde keuze was. Onder de parasol dus verder aan onze boeken. Sayed voorzag ons zoals dagelijks van de nodige koffie, choco en ander lekkers.

In de middag waren we wel erg toe aan een siesta. Aangezien er wat bewolking kwam, dus uitgebreid gedut in de middag.

In de avond stond er mexicaans op het menu. Dat wordt dus toeteren vannacht ????.

Tijdens ons rondje winkelcentrum, wordt erg duidelijk hoe hoog de nood is hier. Door het gebrek aan toerisme (hotels staan grotendeels leeg), is de omzet van de plaatselijke winkeliers een stuk lager. Dit maakt hen een stuk opdringeriger, maar verontschuldigen zich ook direct daarvoor.

De avond vermaken we ons met Hotel Transsylvania op de tv. Avondje supersaai lezen en buizen.

Verslaapdag

Vandaag stond de dag in het teken van slapen, slapen en nog eens slapen.

Je zou het niet zeggen, maar gisteravond hebben we vroeg de animatie verlaten. De zanger die de avond zou verzorgen had een zak zangzaad nodig. Hij stond alle Goldies Oldies te verkrachten. Uit de toon en uit ritme. Wij zouden het in een dronken bui nog beter doen. Dan maar de Matrix kijken.

Het gevolg van vroeg je mandje in, is uiteraard ook weer vroeg je mandje uit. En zo zaten we om 7 uur (Nederlandse tijd dus 6 uur) al aan het ontbijt. Hierna even een wasje gedraaid (lees een handwasje in de wasbak). Daar mee bezig zijnde stortte de granieten wasbak half in. In alle onschuld, hebben we de kamer verlaten alsof we niets gezien hebben.

Om 8 uur zaten we al aan het strand. De cocktail-surprise sloegen we ivm het tijdstip maar even af, maar onze vaste ober weet inmiddels dat Wilco choco drinkt en hoe ik mijn koffie het liefst heb. Aan de vloedlijn was het een krioelen van koraalvisjes. Ook zij hadden zo vroeg nog geen bezoek verwacht.

Een nieuwe lading met Nederlanders was gisteren gearriveerd, en om ons heen hoorden steeds meer de gesprekken over het laatste nieuws en de nieuwste boeken. Al snel dutten we, onder het genot van het zeebriesje in.

Uiteindelijk werden we rond het middaguur gewekt door de barman met de cocktail-surprise. Mijn haren staan nog overeind. Wat een alcohol zo vroeg op de dag.

Ook Tito kwam ons weer uitnodigen voor de aquagym. Daar trap ik mooi dus niet meer in. Om ons toch over te halen vertelde hij wat de aquagym voor hem had gedaan. Hij draaide zijn arm uit de kom, en er zo weer in. Wilco werd al groen om zijn neus, en voor mij meer reden om lekker op mijn luie achterste te blijven liggen (ik weet nu al dat ik van de fysio op mijn lazer ga krijgen). Tito vroeg ook naar onze bevindingen van de zanger. Wij zijn natuurlijk netjes opgevoed, en dus eerlijk. Tito vertelde dat de zangeres die na de schreeuwlelijk kwam, iets te diep in het glaasje had gekeken en van het podium was verwijderd. We hebben dus wat gemist.

Lunchtijd. Mohammed begeleidde me naar ons vaste tafeltje, zette al de rose neer, en regelde de bestelling. Je voelt je net Lodewijk de 14de. Nog net geen troon, maar het scheelt niet veel.

Al etend zie ik in mijn ooghoek iets bekends voorbij schuiven. Laten we nou in dit resort, vele kilometers van huis, een echtpaar tegen komen, wiens moeder in TadM heeft gewoond en wie me nog na aan het hart ligt. Ik stap op ze af en ze zijn al even verbaasd. Natuurlijk even bijgekletst en Wilco voorgesteld. Ook zij zijn gisteren aangekomen.

Weer terug bij het bedje, weer ingedut. Niet verstandig natuurlijk, want het zonnetje brandde aardig. Even het thuisfront gebeld. " Mam, het is hier retekoud" " Echt waar?" Ten tijde van dit schrijven (inmiddels 20 uur lokale tijd, en ruim na zonsondergang, is het hier nog steeds 27 graden). We hebben vanmiddag gek gedaan, en zijn (in plaats van in de middag het zwembad op te zoeken) tot zonsondergang aan het strand gebleven.

Terug in de kamer, waren de brokken graniet opgeruimd. Na nog een middagdutje, eerst de douche gaan ontstoppen. Na de scheerbeurt van Chewbacca, liep het putje niet meer zo goed af.

Diner stond in het thema van de fisherman. Dus vis, calamaris en garnalen. Me so happy. Patat en garnalen, blijer kun je me niet maken. Carnivoor Wilco was noodgedwongen gezond vegetarisch.

Voor vanavond staan op het programma; een internationale dansshow, gevolgd door Karaoke (dat zal qua zangkunst dus niet veel verschillen met gisteravond). Uiteraard trappen de kids af met de kinderdisco. Altijd een genot om naar te kijken.

Verjaardag

Vandaag een feestdag. Wilco ziet vandaag zijn 51ste levensjaar.

Zoals elke dag, beginnen we vroeg. Onze kamer ligt aan het zwembad, en de geluiden dringen al om 7 uur onze kamer binnen. Zingen doe ik niet aan (vooral niet voor de koffie), dus een felicitatie bestaat uit een dikke pakkerd. Zijn cadeau had Wilco van de zomer al gehad, en een kleine toegift is hem al aan het begin van de vakantie verstrekt. Hij is al een end op weg in het verhaal.Bij het ontbijt als extraatje een verse jus d'orange besteld (deze zijn hier zeldzaam).

Tas weer ingepakt, bedje mee en op naar het strand. Er staat geen wind en dus is het om half 9 al bloedje heet. Allebei zeer verdiept in onze lektuur, tikt de tijd weg. De koffie en sapjes worden aan onze bedjes geserveerd. Dit is echt het toppunt van decadentie, met je luie kont op een bedje geserveerd worden.

De ooievaars en ibissen scharrelen voor ons in het water op zoek naar iets te smikkelen.

Daar ik een waterbed gewend ben, wordt ik hier toch wel een beetje stijf. Ik laat me dus overhalen om te gaan aquagymmen. Mogelijk dat de spieren dan wat losser gaan zitten. Onder leiding van Tito en stampende muziek, gaan we beginnen.

Oef. Dat valt tegen. Mijn lichaam kraakt en piept uit protest tegen al die inspanning. Ik laat me echter niet kennen met al die dames op leeftijd om me heen, en doe de oefeningen aangepast mee. Gesloopt kruip ik na een half uur, het zwembad uit, om Wilco lazerus aan te treffen op zijn bedje. Een grote grijns begroet mij. Special treat van Aziz. Een cocktail met God weet wat.

Gelukkig is mijn lief wel nog helder genoeg om mijn pijnlijke schouders wat los te masseren (sport is echt niet gezond) en vraag ik aan Aziz hetzelfde recept. Dat helpt veel meer.

Ook de maaltijd (calamaris of taco met frites) smaakte goed.

Na de lunch verkast naar het zwembad. Aldaar bleef Wilco heerlijk drijven op het bedje.

Tegen 2 uur trok de lucht een beetje dicht dus trokken we ons terug in de kamer, waar mijn lief siesta-tijd eer aan deed (mijn hemel wat kan die vent snurken). Gelukkig is mijn e-reader goed gevuld.

Het diner was in het Aziatische thema. Waar ik me uiteraard tegoed deed aan vis en frites, had Wilco bami. Ook de verschillende sushi mocht smaken. Wilco is uit pure ellende maar over gestapt op chocomel (espresso kennen ze hier echt niet).

Voor nu zitten we te wachten op de animatie, welke vanavond bestaat uit een zanger/zangeres. We zijn dus benieuwd. Mocht dit niet bevallen, we hebben een filmkanaal gevonden die ook wel boeit.

Wat is saai zijn toch heerlijk.

Bij deze, iedereen alvast bedankt voor de felicitaties, via social media.

Bezinningsdag

Vandaag was een rustige dag. Het was de dag van overgeven aan de ontspanning, de dag om alles los te laten.

Na een nacht vechten met een mug, die ons beide lastig viel, was het om half 8 tijd voor ontbijt. Al rammelend van de honger, togen we naar het restaurant. Al daar struinden we de buffetten af. Eieren, shoarma, fruit, brood, pap, vlees, het ligt er te kust en te keur. Alleen echte koffie blijft hier een mysterie.

Alvorens we onze spullen konden verzamelen, stond onze schoonmaakman al voor de deur. Hij verbaasde zich enigzins over ons opblaasmatrasje (dit oogt anders dan wat er hier gebruikelijk is), maar ging vrolijk aan het werk. Nu een zware beslissing. Waar vleien we ons neder.

Toch weer het strand. En zo autistisch als we zijn ingesteld, nagenoeg dezelfde lokatie als gister. Allebei met een goed boek, genoten we van de wind, want het voelde een stuk warmer aan dan gisteren. Ook het zeewater was zalig.

Om half 1 werd er luid omgeroepen (door Hollanders uiteraard) dat het voedertijd was. Ons tafeltje was snel uitgezocht. Na een Beef taco en Kipnuggetburger togen we naar het zwembad. Daar hebben we ons tegoed gedaan aan het middagzonnetje en de nodige cocktails. Geen flauw idee wat we allemaal gedronken hebben, maar het was lekker.

Het zonnetje gaat hier al vroeg onder, dus siesta-time. Om half 7 hadden we gereserveerd bij de Italiaan. Pizza 4 frommagi is hier toch ff anders. De gamba's waren echter niet te versmaden.

Het snorkelen hebben we even uitgesteld, maar Wilco heeft zich wel voorbereid, door aquasocks aan te schaffen. Dit voorkomt zand tussen de tenen, en enge beestjes aan je voeten. Uiteraard niet bij dezelfde winkelier als gister, daar durft hij zich niet meer te vertonen ( na zijn blunder met het afdingen).

Vanavond maar eens verdiepen in de plaatselijke animatie, en ons beklag doen over de tv, (deze geeft alleen nog maar een blauw scherm).

Het ontspannen gaat dus steeds beter lukken. Wilco zit al aardig op weg in zijn verjaardagscadeau (Hex), en ik begin al snel aan deel 3 van de Reizigerserie. Oh, oh, wat hebben we het zwaar.

Benieuwd wat morgen gaat brengen.

Ontdekdag

Vandaag stond in het teken van de ontdekking. De ontdekking dat de bedden niet slecht zijn (lees;niet geslapen want ik mis mijn waterbed). De ontdekking dat wegwerpmesjes niet fijn zijn. De ontdekking dat een ontbijtbuffet gelijk staat aan ongeneerd schransen. De ontdekking dat Wilco ineens het strand prefereert boven het zwembad (moet ik me nu zorgen gaan maken?). De ontdekking dat we de zonnebrand kwijt zijn (toch echt in de koffer gedaan). De ontdekking dat Wilco een watje is betreffende beestjes (heremietkreeftjes die over het strand scharrelen). En de ontdekking dat een siesta zalig, maar ook broodnodig is.

Wat hebben we vandaag gedaan? Daar kunnen we kort over zijn. Zonnen, lezen, dutten, eten, drinken, weer zonnen, lezen, dutten, drinken en dat niet perse in die volgorde.

Het hotel beschikt over een prima buffetrestaurant, en 2 a la carte-restaurants. De reservering voor morgen hebben we dus geregeld. Het personeel is zeer gedienstig, en alles wordt direct achter je gat opgeruimd. Nu trek ik altijd de bedden glad, maar bij terugkomst in de kamer waren de bedden verschoond en strak, en zat er een pauw op het bed (gevormd van handdoeken). Ook de poolbar/restaurant verdient zijn pluim. Vanaf half 1 is het aanvallen op een themagerecht. Vandaag de beefburger met frites of een pizza. Salade en gebakje naar gelieve te pakken. Een ding is zeker, we komen wel doorvoed terug.

Het strand heeft een 300m lange pier, waar je aan het eind kan snorkelen bij een koraalrif. Het strand loopt nauwelijks af (300m lang enkeldiep). Hierna zie je in het azuurblauwe water de verschillende koralen, vissen, zee-egels als voetballen zo groot (ik weet wat ik morgen ga doen). Ik ga me laten overhalen te snorkelen. Het is bijna 30 jaar geleden dat ik met onderwaterhockey nog een snorkel in mijn bek heb gehad. Maar dit mag ik niet missen. Wilco gaat niet mee duiken, want Chewbacca is bang voor het zoute water, alle beesten die hij mogelijk zou kunnen tegenkomen, en hij is er van overtuigd dat hij teveel blijft drijven. Hij zal ws vanaf de pier foto's maken van mijn kont en het rietje boven water.

Ook zijn er meerdere zwembaden, een kuuroord, duikschool, quads, shashabar en een klein winkelcentrumpje. Hier hebben we een volgende ontdekking gedaan.

We hadden uiteraard zonnebrand nodig, en Wilco (Jood) die afdingen tot een kunst heeft verheven, dacht goed te dealen. Zonnebrand 5 euro, olie 10 euro. Dit vond hij te duur. Wat zegt de verkoper: together 15 euro's specially for you. Wilco; " deal". Wat zal die verkoper gelachen hebben, en Wilco liep een uur later nog te balen.

Voor nu zitten we te genieten van de kinderdisco (missen we wat?), we kunnen de kinderliedjes nog steeds meezingen (hoofd, schouder, knie en teen, I am a music man, Hoky Poky) Later volgt er een bingo (ja we hebben die leeftijd inmiddels bereikt) en een MIC-show?

Na een rondje cocktailtjes, wijntjes (mijn rose wordt steeds witter?), biertjes, zijn we terug bij de colaatjes. Het beste middel tegen spetterpoep. Beter voorkomen dan genezen.

We sluiten de avond af met een spelletje en weer wat lezen.

Vertrek en aankomst

Piep, piep, piep....

4 uur. Mozes kriebel, wat een tijd. Hoppa douchen en vertrekken. Kids een kus en nog slaperig de A4 op richting Amsterdam.

Het is rustig op de weg. Donker, zoals Wilco het graag wil. We zijn al snel op plek van bestemming. Richting P3, welke we al gereserveerd hebben. Plekkie gevonden en in de bus richting vertrekhal.

Aldaar op zoek naar de marechaussee. Bekend want uiteraard hebben we weer een noodpaspoort nodig. De minuten tikken weg.

Inchecken. Uiteraard hadbagage te zwaar, dus ad hoc ff eea omgegooid. Dan door douane. Zullen ze Wilco apart nemen? De foto's zijn een mugshot zonder balkje.

Op zoek naar Starbucks. Diegenen die ons kennen weten dat wijn niet nummer 1 is, maar een goede tweede. Broodje, stinkie, LEESBRIL, en uiteraard koffie, zijn de levensbehoeftes voordat we moeten gaan boarden.

In the plane, tukkie, en werden we verrast met de mogelijkheid, om een broodje kroket te kopen. Holla! Doe maar 2!!!!

In deze mooie airbus zat ik uiteraard naast een heer, die zwaar verkouden was. Dan voel je je slijmvliezen al vol lopen natuurlijk.

Na 5 uur vliegen, konden we landen in zonnig Hurghada. In de rij voor een visum, in de rij voor paspoortcontrole, in de rij voor je koffer, in de rij voor simkaart, in de rij voor de bus, in de rij voor inchecken en dan zijn we er. Geland en geaard.

Aan de lokale drankjes, voedsel en uitgeblust. We zijn helemaal vernaggeld.

Uiteraard het thuisfront gebeld(alsof ze naast de telefoon op bericht zitten te wachten, NOT) en na een lauwe douche met de voetjes omhoog. We hebben een ieder een twijfelaar, dus knokken om de dekens is geen probleem.

Vroeg in bed, betekent, vroeg aan het zwembad. We gaan het zien.