Vandaag stond in het teken van wind. Niet de wind die je krijgt van mexicaans eten, maar diegene waardoor je gezandstraald wordt. Op weg naar het ontbijt is het al fris. Het temperatuurbord bij het strand laat al zien dat het een stuk koeler is vandaag. Maar liefst 23 graden. De plaatselijke bevolking loopt met truien aan.

Als rashollanders laten we ons niet kennen, en gaan gewoon naar het strand. Iets dichter tegen het windscherm aan, voelen we de zon toch flink steken. Het verschil is wel dat niemand zich in zee of het zwembad waagt. Er staan flinke koppen in de branding. Het strand is dan ook dun bevolkt.

Dat neemt niet weg dat Sayed gewoon zijn werk blijft doen, en de koffie en warme choco al snel voor ons klaar staan.

Bij het restaurant kunnen we voor de lunch kiezen tussen een fishburger of een hotdog. Van beide 1 dus maar.

Hierna wederom naar het strand. Wilco trekt zich al snel terug voor een siesta. Met een wat rommelende maag gaat hij alvast retour. Ik volg een stuk later.

Onder het genot van de ondergaande zon weet ik nog een aantal hoofdstukken weg te krijgen en geniet ik op ons balkon.

Het diner is orientaals.Zelfs Wilco durft iets "vreemds" te proberen.

Het lokale optreden van buikdanseressen redden we niet meer. Met een zeer gevulde maag, strijken we neer bij "Star trek".

Het wordt onze laatste nacht, en we zijn toe aan echte koffie, en ons eigen waterbed. We zullen omstreeks het middaguur opgehaald gaan worden, dus geen ochtendzonnetje met dito koffie van Sayed meer. Het wordt uitgebreid ontbijten, koffers pakken en wachten op de bus.