Vandaag stond de dag in het teken van slapen, slapen en nog eens slapen.

Je zou het niet zeggen, maar gisteravond hebben we vroeg de animatie verlaten. De zanger die de avond zou verzorgen had een zak zangzaad nodig. Hij stond alle Goldies Oldies te verkrachten. Uit de toon en uit ritme. Wij zouden het in een dronken bui nog beter doen. Dan maar de Matrix kijken.

Het gevolg van vroeg je mandje in, is uiteraard ook weer vroeg je mandje uit. En zo zaten we om 7 uur (Nederlandse tijd dus 6 uur) al aan het ontbijt. Hierna even een wasje gedraaid (lees een handwasje in de wasbak). Daar mee bezig zijnde stortte de granieten wasbak half in. In alle onschuld, hebben we de kamer verlaten alsof we niets gezien hebben.

Om 8 uur zaten we al aan het strand. De cocktail-surprise sloegen we ivm het tijdstip maar even af, maar onze vaste ober weet inmiddels dat Wilco choco drinkt en hoe ik mijn koffie het liefst heb. Aan de vloedlijn was het een krioelen van koraalvisjes. Ook zij hadden zo vroeg nog geen bezoek verwacht.

Een nieuwe lading met Nederlanders was gisteren gearriveerd, en om ons heen hoorden steeds meer de gesprekken over het laatste nieuws en de nieuwste boeken. Al snel dutten we, onder het genot van het zeebriesje in.

Uiteindelijk werden we rond het middaguur gewekt door de barman met de cocktail-surprise. Mijn haren staan nog overeind. Wat een alcohol zo vroeg op de dag.

Ook Tito kwam ons weer uitnodigen voor de aquagym. Daar trap ik mooi dus niet meer in. Om ons toch over te halen vertelde hij wat de aquagym voor hem had gedaan. Hij draaide zijn arm uit de kom, en er zo weer in. Wilco werd al groen om zijn neus, en voor mij meer reden om lekker op mijn luie achterste te blijven liggen (ik weet nu al dat ik van de fysio op mijn lazer ga krijgen). Tito vroeg ook naar onze bevindingen van de zanger. Wij zijn natuurlijk netjes opgevoed, en dus eerlijk. Tito vertelde dat de zangeres die na de schreeuwlelijk kwam, iets te diep in het glaasje had gekeken en van het podium was verwijderd. We hebben dus wat gemist.

Lunchtijd. Mohammed begeleidde me naar ons vaste tafeltje, zette al de rose neer, en regelde de bestelling. Je voelt je net Lodewijk de 14de. Nog net geen troon, maar het scheelt niet veel.

Al etend zie ik in mijn ooghoek iets bekends voorbij schuiven. Laten we nou in dit resort, vele kilometers van huis, een echtpaar tegen komen, wiens moeder in TadM heeft gewoond en wie me nog na aan het hart ligt. Ik stap op ze af en ze zijn al even verbaasd. Natuurlijk even bijgekletst en Wilco voorgesteld. Ook zij zijn gisteren aangekomen.

Weer terug bij het bedje, weer ingedut. Niet verstandig natuurlijk, want het zonnetje brandde aardig. Even het thuisfront gebeld. " Mam, het is hier retekoud" " Echt waar?" Ten tijde van dit schrijven (inmiddels 20 uur lokale tijd, en ruim na zonsondergang, is het hier nog steeds 27 graden). We hebben vanmiddag gek gedaan, en zijn (in plaats van in de middag het zwembad op te zoeken) tot zonsondergang aan het strand gebleven.

Terug in de kamer, waren de brokken graniet opgeruimd. Na nog een middagdutje, eerst de douche gaan ontstoppen. Na de scheerbeurt van Chewbacca, liep het putje niet meer zo goed af.

Diner stond in het thema van de fisherman. Dus vis, calamaris en garnalen. Me so happy. Patat en garnalen, blijer kun je me niet maken. Carnivoor Wilco was noodgedwongen gezond vegetarisch.

Voor vanavond staan op het programma; een internationale dansshow, gevolgd door Karaoke (dat zal qua zangkunst dus niet veel verschillen met gisteravond). Uiteraard trappen de kids af met de kinderdisco. Altijd een genot om naar te kijken.