Vandaag is het dan zover. We moeten naar huis. Uiteraard waren we rond 6 al weer wakker, maar bleven nog even liggen. We hadden afgesproken pas "laat" te gaan ontbijten, daar het een lange dag zou worden. Echter hield mijn maag het niet langer vol, dus togen we om half 9 naar het restaurant. Flink vol gepropt met nog een maal alle lekkernijen, gingen we de koffers inpakken. We hadden online een 2de ruimbagage geboekt, omdat we het risico van overgewicht ( van de bagage wel te verstaan) niet wilden nemen. We hebben wel het eea achter gelaten. Mijn sproeiers (tegen oververhitting) hadden de vakantie niet overleefd, en Wilco zijn mooie sandalen (unieke exemplaren met verfspetters van de verbouwing),

Nog eventjes op het balkon genoten van de animatie.

Om 11 uur moesten we echt uitchecken. Keycard en handdoekenpasjes ingeleverd, en dan wachten tot de bus komt (planning 12 uur). Zelfs nu liep de bediening heen en weer met koffie, choco en andere drankjes.

Uiteindeleijk werden we om 12,20 uur opgehaald, en reden we door de enorme vieze kattenbak richting Hurghada. Na een 3 kwartier in de bus met slecht werkende airco, en maar 2 veiligheidscontroles verder (vorig jaar waren dit er 5 met volop bewapening) waren we op het vliegveld. Gelukkig enigszins voorbereid op de veiligheid, waren de veters al los, geen riemen om gedaan en tassen overzichtelijk gepakt. Na de eerste controle werden we beiden apart genomen. Wilco werd (hoe kan het ook anders) verschillende malen helemaal doorgelicht.

Uiteindelijk koffers ingeleverd en dan een veilige wc opzoeken voor een plasje.

Dan is het een wachten, wachten en nog eens wachten. Om de eerste honger te stillen een paar snickers gaan halen. 12 euro please! WTF?

Iets verder terug op het vliegveld, vroegen ze tenminste redelijke prijzen.

Het vliegtuig stond ongeveer 20 meter van de deur vandaan, maar toch werden we per bus vervoerd. In het vliegtuig, was het weer wachten op een paar laatkomers. Deze bleken problemen gehad te hebben met hun bagage. Iets te zwaar dus 200 euro bijbetalen (wat was ik blij met onze omboeking).

In het vliegtuig broodje kroket gegeten, want een vlucht van 5 uur zonder eten, redden we niet. Zalig.

Eenmaal op Schiplhol was het weer wachten. De koffers die we zo goed gemarkeerd hadden met lintjes en stickers waren weer onherkenbaar (zucht).

Op door de customs. Eerste halte Starbucks.

Na een week oploswater te hebben gedronken, nu tijd voor echte koffie. HALLELUJA!!!!

Wilco zijn gezondheidsklachten verdwenen als sneeuw voor de zon (toch onttrekkingsverschijnselen?).

Volgende halte BK. Ff 2 whoppers weggewerkt. Dat smaakte.

Volgende halte P3.

F...., Hier is het koud!!!! Een verschil van 30 graden hier en daar.

Auto gehaald en natuurlijk krabben.

We waren snel thuis. En dan.... Eigen bedje. Wat ligt dat lekker.

In de ochtend weer echte koffie. Een douche met harde straal en uiteraard Robinson terug gekeken. Wasje 1 draait al weer, Sam zit aan zijn huiswerk (dat aansporen heb ik niet gemist), Anne-Lotte heeft ons vannacht nog welkom geheten, Isabelle zit de volgende vakantie al te plannen en Elize is aan het werk (dus die hebben we nog niet gezien).

Straks de wekelijkse boodschappen weer doen, volgende wasjes weg werken en morgen weer aan de arbeid.

Een ding is zeker. Stella di Mare heeft ons verwend, in de watten gelegd, gepamperd en wat nog meer, maar thuiskomen is iets grandioos.

Volgend jaar weer ????