Vandaag een feestdag. Wilco ziet vandaag zijn 51ste levensjaar.

Zoals elke dag, beginnen we vroeg. Onze kamer ligt aan het zwembad, en de geluiden dringen al om 7 uur onze kamer binnen. Zingen doe ik niet aan (vooral niet voor de koffie), dus een felicitatie bestaat uit een dikke pakkerd. Zijn cadeau had Wilco van de zomer al gehad, en een kleine toegift is hem al aan het begin van de vakantie verstrekt. Hij is al een end op weg in het verhaal.Bij het ontbijt als extraatje een verse jus d'orange besteld (deze zijn hier zeldzaam).

Tas weer ingepakt, bedje mee en op naar het strand. Er staat geen wind en dus is het om half 9 al bloedje heet. Allebei zeer verdiept in onze lektuur, tikt de tijd weg. De koffie en sapjes worden aan onze bedjes geserveerd. Dit is echt het toppunt van decadentie, met je luie kont op een bedje geserveerd worden.

De ooievaars en ibissen scharrelen voor ons in het water op zoek naar iets te smikkelen.

Daar ik een waterbed gewend ben, wordt ik hier toch wel een beetje stijf. Ik laat me dus overhalen om te gaan aquagymmen. Mogelijk dat de spieren dan wat losser gaan zitten. Onder leiding van Tito en stampende muziek, gaan we beginnen.

Oef. Dat valt tegen. Mijn lichaam kraakt en piept uit protest tegen al die inspanning. Ik laat me echter niet kennen met al die dames op leeftijd om me heen, en doe de oefeningen aangepast mee. Gesloopt kruip ik na een half uur, het zwembad uit, om Wilco lazerus aan te treffen op zijn bedje. Een grote grijns begroet mij. Special treat van Aziz. Een cocktail met God weet wat.

Gelukkig is mijn lief wel nog helder genoeg om mijn pijnlijke schouders wat los te masseren (sport is echt niet gezond) en vraag ik aan Aziz hetzelfde recept. Dat helpt veel meer.

Ook de maaltijd (calamaris of taco met frites) smaakte goed.

Na de lunch verkast naar het zwembad. Aldaar bleef Wilco heerlijk drijven op het bedje.

Tegen 2 uur trok de lucht een beetje dicht dus trokken we ons terug in de kamer, waar mijn lief siesta-tijd eer aan deed (mijn hemel wat kan die vent snurken). Gelukkig is mijn e-reader goed gevuld.

Het diner was in het Aziatische thema. Waar ik me uiteraard tegoed deed aan vis en frites, had Wilco bami. Ook de verschillende sushi mocht smaken. Wilco is uit pure ellende maar over gestapt op chocomel (espresso kennen ze hier echt niet).

Voor nu zitten we te wachten op de animatie, welke vanavond bestaat uit een zanger/zangeres. We zijn dus benieuwd. Mocht dit niet bevallen, we hebben een filmkanaal gevonden die ook wel boeit.

Wat is saai zijn toch heerlijk.

Bij deze, iedereen alvast bedankt voor de felicitaties, via social media.